مداخلات روان‌درمانی به طور فزاینده‌ای به موضوع «سلامت» و رضایت زناشویی می‌پردازند. یکی از بزرگترین عوامل مؤثر در احساس بهزیستی هر فرد، کیفیت روابط بین فردی اوست. روابط زن و شوهر، زیرمجموعه‌ای از روابط مهم بین فردی و یکی از مهمترین حوزه‌هایی است که در آن افراد به دنبال زندگی معنی‌دار و ارزشمند هستند. هالوگ و همکاران (2010)، ادعا می‌کنند که در حالی که میزان ازدواج در کشورهای غربی از دهه ۱۹۷۰ کاهش یافته است، میزان طلاق و جدایی افزایش یافته است. با این حال، در اغلب فرهنگ‌ها، اغلب افراد، حداقل در یک مرحله از زندگی خود وارد رابطه زوجی صمیمی می‌شوند. حتی تحولات تازه [در بسیاری از کشورها] در راستای اعتبار بخشیدن به ازدواج‌های هم‌جنس‌گرایان، بر اهمیت و جایگاه ویژه‌ای که افراد و فرهنگ‌های گوناگون برای برقراری روابط طولانی مدت و متعهدانه قایلند، صحه می‌گذارد.
چرا زوج‌ها به درمانگر مراجعه می‌کنند؟ گورمان (2008) بیان می‌کند که شایع‌ترین نگرانی‌ها به مسایل انزوای عاطفی و سست شدن تعهد، مبارزه علیه قدرت و کنترل، مشکلات ارتباطی، مسائل خیانت، مسائل جنسی، تضاد ارزش‌ها و مسائل مربوط به بدرفتاری مربوط می شوند. همچنین ممکن است زوج‌ها زمانی به یک درمانگر مراجعه کنند که یک یا هر دو طرف از آسیب‌های روانی مانند افسردگی، اضطراب و سو مصرف رنج ببرد، باعث نارضایتی زناشویی می شود.
فورز و السون (۱۹۸۹) از پرسشنامه رضایت زناشویی برای بررسی رضایت زناشویی استفاده کرده اند و معتقدند که این مقیاس نسبت به تغییراتی که در خانواده بوجود می آید حساس است. ارزیابی این زمینه ها در درون یک رابطه زناشویی، می تواند مشکلات بالقوه زوج ها را توصیف کند، یا می تواند زمینه های نیرومندی و تقویت آنها را مشخص نماید. این پرسشنامه می تواند به عنوان یک ابزار تشخیصی برای زوج هایی که در جستجوی مشاوره زناشویی و به دنبال تقویت رابطه زناشویی خود هستند، استفاده شود.
مقیاس زناشویی انریچ یک اندازه گیری کلی از روابط زناشویی شامل تحریف آرمانی، رضایت زناشویی، مسایل شخصیتی، ارتباطات، حل تعارض، مدیریت مالی، فعالیت های اوقات فراغت، رابطه جنسی فرزندان و فرزند پروری، خانواده و دوستان، نقش های مساوات طلبی مربوط به زن و مرد، جهت گیری- مذهبی، همبستگی زوج ها و تغییرات زناشویی را شامل می شود.
